Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Janny
Pfffff…
nog even bijkomen hoor! Wat ‘spannend’.
Hoe dat ging? Erruggg!……….leuk!
Ik had toch écht duidelijk verteld een héuse beginneling te zijn die écht nog nooit een instrument had bespeeld. Ja, als kind, blokfluit…
en die dus ook absoluut niet wist wat haar te wachten stond.
'Vrolijk' stapt Janny de muziekschool binnen en wacht op de muziekleraar. Daar was hij! Een vlotte, jonge, niet al te gecompliceerde jonge vent. Dat luchtte al op. En! hij spreekt ons dialect! 
Daar werd het niet minder van…
Leraar; “Dus, U wilt accordeon leren spelen?”
Janny; “Nou ja, stotterdestotterdestotter….ja.. nou ja… dat zit zo…. JA!”
Janny; “Maar U, jij/U… mag geen U weer tegen me zeggen, daar word ik al nerveus van”
Leraar; “Okee! en hij zette een accordeon op mijn schoot en zei ‘we gaan een liedje spelen’”
(het zweet brak me aan alle kanten uit!)
Ik had eerst een hoop praterij en boekjes en schriftjes verwacht, maar niks van dat alles. Hij komt uit de ‘lichte muziek’ en had het over een ‘acoord’, ach… het klonk als Chinees!
Ik besloot meteen hem te vragen EERLIJK tegen me te zijn, want stel! … STÿL!! dat het niks wordt!!!! Dan wil ik niet langer voor gek zitten hoor!
(dat zit ik al vaak genoeg )
E e n l i e d j e s p e l e n ! ? GROTE SCHRIK! En daar gingen we; Uiteraard… vader Jacob!
Maar toen maakte ik een foutje! Want Vader Jacob? Ja, wie kent dat nou niet? Dus ik wist nog (uit mijn hoofd) waar die toetsen zaten, natuurlijk ná de leraar me had verteld waar ik moest beginnen! 
Dus dacht hij ‘hé, ze heeft het door! ’ Ik heb gauw ingegrepen toen hij over Kortjakje begon, want dat ging me te snel. En hem meteen eerlijk verteld dat Vader Jacob al zo'n 45 jaar in mijn hoofd zit.
Overigens had ik ook met Vader Jacob steeds één vinger te kort en kwam het lang niet goed met de bimbambom, maar dat stamt al van vroeger…. toen zat het ook al niet goed met de bimbambom.
Zelfs op de xylofoon van mijn kinderen had ik problemen met de bimbambom!
Okee, Janny kreeg een (gelukkig kleine) accordeon mee naar huis en gaat deze week Vader Jacob oefenen, op de zolder, als er niemand thuis is. Hahaha, geweldig! Ik verheug me op de volgende week maar ben tegelijkertijd doodsbang er niets van te bakken en helemaal geen gevoel voor muziek te hebben…. Maar ik ben zo weg van een accordeon. In mijn kleine straatje wonen 2 accordeonisten en altijd als ik ze zie en hoor spelen voel ik een beetje jaloezie. Voor mijn vader en moeder zijn mijn lessen geheim.
Mijn vader speelt al vanaf héél jong accordeon, zijn 6de of 7de, maar kan geen muziek lezen. Maar hier zit een verdrietig verhaal achter… waar jullie niet op zitten te wachten.
Ik stop, het begint een roman te worden. Dan weten jullie meteen dat mijn andere ‘hobby’' het schrijven van gekke verhaaltjes is…
Maar om kort te gaan; (voor zover ik kort kán zijn… sorry…) ik heb dansend van blijdschap de operatiekamer van de dierenarts schoongemaakt gisteravond met Vader Jacob in mijn hoofd en een paar verbaasd kijkende dierenartsen om me heen, die ik nog niks heb verteld! Dat kan altijd nog na die 5 kennismakingslessen.
Als ik maar zo lang mijn mond kan houden! Ik heb wat moeite met mijn mond houden….. maar ook dát heeft een naam….
het heet adhd
en als het deze muziekleraar lukt om mij muziek uit een accordeon te laten halen, verdiend hij een plaatsje in het Guiness Book of records. Zo, dat is er uit!
Dát is het dus, daarom lukte het nooit. Maar sinds een paar jaar en een goede diagnose en goede medicatie ga ik er voor! Ik wil het zo graag proberen!!!
Ik heb het hem verteld en we hebben goede afspraken gemaakt. De echtgenote van mijn huisarts, een hele belangrijke persoon in mijn chaotische leven, is muziekpedagoge van beroep en zij zegt me vooral niet te hoge verwachtingen te hebben.
Helpen jullie me???????
Ik kan en wil dit niet met iemand anders, in mijn omgeving, delen, maar kan het niet alleen. Ik MOET er over kunnen ‘praten’… hier hoop ik op begrip.
Janny
(Jan Chaoot vol goede wil)
